Το μίσος των Ναζί για τους ανάπηρους και τους ψυχικά άρρωστους ήταν γνωστό. «Μόλυναν» την αρεία φυλή τους. Πάνω από 250.000 άνθρωποι εξοντώθηκαν ή έγιναν πειραματόζωα στα χέρια των παρανοϊκών. Η διαφορά τους με τους ανάπηρους της Αθήνας ήταν ότι οι δεύτεροι αφού έκαναν το χρέος τους στα βουνά της Αλβανίας είχαν και έντονη αντιστασιακή δράση στην πρωτεύουσα. Κι αυτό ήταν κάτι που εξόργιζε περισσότερο. Στα 19 νοσοκομεία της Αθήνας νοσηλεύονταν περίπου 15.000 ανάπηροι, καθώς και άνθρωποι που δεν μπορούσαν λόγω των τραυμάτων τους να επιστρέψουν στα σπίτια τους.
Αρχικά το αναπηρικό κίνημα ήταν αυθόρμητο. Με την ίδρυση του ΕΑΜ όμως τα πράγματα άλλαξαν. Οι ανάπηροι οργανώθηκαν μαζικά στο ΕΑΜ, συμμετείχαν, όσοι είχαν τη δυνατότητα, στις μεγάλες διαδηλώσεις, πρωτοστάτησαν στις εκδηλώσεις της πρώτης επετείου του ΟΧΙ τον Οκτώβριο του 1941 και κατέθεσαν στεφάνι μαζί με τους φοιτητές. Στα νοσοκομεία ήταν οργανωμένοι ανά πεντάδες και υπήρχε καταμερισμός αρμοδιοτήτων. Οργάνωναν μαθήματα επιμορφωτικά ενώ πριν από κάθε διαδήλωση γινόταν ομιλία προετοιμασίας. Παράλληλα οργανώθηκαν νοσοκομειακές επιτροπές που διεκδικούσαν ιατρική περίθαλψη και καλή διατροφή. Οι επιτροπές αυτές υπάγονταν στην Παννοσοκομειακή επιτροπή με πρόεδρο το λογοτέχνη Θέμο Κορνάρο. Οι επιτροπές πήραν στα χέρια τους τη διαχείριση τροφίμων και φαρμάκων απ τους συνεργάτες του καθεστώτος που τα χρησιμοποιούσαν στη μαύρη αγορά.
Παράλληλα τα νοσοκομεία χρησιμοποιήθηκαν ως κάλυψη για συνεδριάσεις της ΟΠΛΑ και της Λαϊκής Πολιτοφυλακής, ενώ γινόταν και διακίνηση παράνομου τύπου. Μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας συγκέντρωναν και όπλα των Ιταλών απ” τα στρατόπεδα που ήταν κοντά στα νοσοκομεία. Έτσι λοιπόν τα φρούρια της Αντίστασης, οι «σφηκοφωλιές του κομμουνισμού», όπως τα αποκαλούσαν οι Γερμανοί και οι ντόπιοι συνεργάτες τους αποτέλεσαν φωτιές αντίστασης που έπρεπε να σβήσουν. Αρχικά έγινε μια σκέψη να συγκεντρώσουν τους ανάπηρους στα Μέθανα, δήθεν για λουτροθεραπείες ώστε να τους απομακρύνουν απ την Αθήνα. Τα κίνητρα πίσω απ αυτή την απόφαση ήταν ορατά έτσι η λύση αυτή ματαιώθηκε. Αποφασίστηκε λοιπόν να γίνει κάτι πιο δραστικό.
26 Νοεμβρίου 1943 συνέλαβαν 19 παρασημοφορημένους ήρωες του Αλβανικού μετώπου και αφού τους πέρασαν από «εικονικό στρατοδικείο» τους εκτέλεσαν την επόμενη μέρα στο Γουδί, δεμένους σε καρέκλες αφού τους είχαν καταστρέψει νάρθηκες και πατερίτσες. Τη διαταγή της εκτέλεσης υπέγραψε ο ίδιος ο Σιμάνα. Ανάμεσα στους 19 αγωνιστές ήταν και ο Διονύσιος Γονατάς που είχε χάσει τα δυο του πόδια στην Αλβανία. Αφού του πήραν τα ξύλινα πόδια τον έδεσαν σ΄ένα πάσαλο για να τον εκτελέσουν. Η μανία τους όμως δε σταμάτησε εκεί. Δυο μέρες μετά ξημερώνοντας 30 Νοεμβρίου μετά τις 2 τη νύχτα ταγματασφαλίτες, γερμανοτσολιάδες, ομάδες της Ειδικής Ασφάλειας αλλά και Γερμανοί περικύκλωσαν τα νοσοκομεία υπό το βλέμμα του Φον Στρόουπ που στεκόταν σ” ένα αυτοκίνητο ικανοποιημένος με την επιχείρηση που εξελισσόταν μπροστά στα μάτια του. Μπήκαν στους θαλάμους βρίζοντας και χτυπώντας ακρωτηριασμένους, παραπληγικούς, ανθρώπους που δεν μπορούσαν να κινηθούν. Άλλους τους πέταγαν απ τα κρεβάτια τους, άλλους τους έσπαγαν τα τεχνητά μέλη και τους χτυπούσαν μ” αυτά, άλλους τους έσερναν στους διαδρόμους απαγορεύοντας στις νοσοκόμες να τους βοηθήσουν.
Ο ΕΛΑΣ Αθήνας δεν ήταν ακόμα σε θέση να υπερασπίσει τα νοσοκομεία. Μόνο μια ομάδα με επικεφαλής το Στέφανο Γκιουζέλη, ανώτατο στέλεχος της ΚΟΑ και μετέπειτα υποστράτηγο του ΔΣΕ προσπάθησε να χτυπήσει με οπλοπολυβόλο τους γερμανοτσολιάδες χωρίς όμως να καταφέρει κάτι. Συνέλαβαν περίππου 1700 άτομα που οδηγήθηκαν στις φυλακές Χατζηκώστα και στο 8ο Στρατιωτικό Νοσοκομείο στο Βαρβάκειο. Άλλοι κρατήθηκαν στις φυλακές, άλλοι οδηγήθηκαν στο Χαιδάρι και εκτελέστηκαν κι άλλοι πήραν το δρόμο για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Γερμανίας ενώ 500 βαριά ανάπηροι παρέμειναν στο Βαρβάκειο. Συνολικά απ την επιχείρηση εκκαθάρισης των νοσοκομείων εκτελέστηκαν 283 ανάπηροι. Και ο κύκλος του αίματος άρχιζε με ένα άλλο πιο μαζικό και πιο απάνθρωπο πρόσωπο. Επιθέσεις, ολοκαυτώματα, μπλόκα, και τραγωδίες…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου