«Για κάθε Γερμανό στρατιώτη νεκρό θα εκτελούνται 50 ή 100 Έλληνες ανάλογα με το βαθμό του Γερμανού.» Έτσι έλεγε η διαταγή. Κάπως έτσι στις 26 Νοεμβρίου του 1943 οι Γερμανοί έστησαν 118 Σπαρτιάτες στον τοίχο ανήμερα της γιορτής του Οσίου Νίκωνα, προστάτη Αγίου της Λακωνίας.
Ανάμεσά τους ήταν οι καλύτεροι επιστήμονες της Σπάρτης αλλά και πολλά παιδιά. Ήταν γιατροί, δικηγόροι, δημοσιογράφοι και άλλες ειδικότητες που θα μπορούσαν λόγω των γνώσεων τους να επηρεάζουν με τις ιδέες τους. Άρα τα αντίποινα ήταν μια πολύ καλή πρόφαση. Γι αυτό Γερμανοί και ντόπιοι συνεργάτες τους, γνωστοί στη Σπάρτη σαν ομάδες Βρεττάκου, υπέδειξαν συνολικά 450 ανθρώπους που τους συνέλαβαν στις 23 Οκτωβρίου 1943 και τους μετέφεραν στις φυλακές της Τρίπολης. Εκτός απ” τους μασκοφορεμένους προδότες σπουδαίο ρόλο στη σύλληψή τους έπαιξε και το Φρουραρχείο της Σπάρτης.
Την ανάμειξη του Φρουραρχείου αποκάλυψε σε συγγενείς ο ίδιος ο διοικητής της Γκεστάπο Τριπόλεως, ταγματάρχης Μπόσελ. Είπε την παραμονή της εκτέλεσης: «Έχετε πολλούς εχθρούς. Οι κατηγορίες και οι αποκαλύψεις, που μας έδωσε το Ελληνικό Φρουραρχείο Σπάρτης είναι σοβαρές. Οι δικοί σας δεν πρόκειται να βγουν. Μην ελπίζετε». Από αυτούς επέλεξαν 118 άτομα και τα οδήγησαν στο Μονοδένδρι. Για αντίποινα είπαν. Ανάμεσα στους 118 ήταν και ανήλικα παιδιά και αρκετά αδέρφια. Χαρακτηριστική περίπτωση ήταν τέσσερα αδέρφια, οι αδελφοί Τζιβανόπουλοι.
Οι δωσίλογοι έβαλαν τη μάνα των τεσσάρων παιδιών στο φοβερό δίλημμα να διαλέξει ποιο από τα 4 παιδιά της θα γλίτωνε την εκτέλεση. Μη μπορώντας να διαλέξει δεν διάλεξε κανένα, αλλά σάλεψε το μυαλό της και για καιρό γύρναγε απελπισμένη στον τόπο της εκτέλεσης των τεσσάρων παιδιών της. Όλες οι οικογένειες είχαν νεκρούς, όλες θρήνησαν. Μεταξύ των συλληφθέντων ήταν και ο γιατρός Χρήστος Καρβούνης που είχε σπουδάσει στη Γερμανία και στην κλινική του έβρισκαν όλοι περίθαλψη. Ακόμα και Γερμανοί…Έδινε ζωή απ τη ζωή του έλεγαν. Γιατρός που χρησιμοποιούσε την Ιατρική σαν λειτούργημα και όχι σαν επάγγελμα.
Ο Γερμανός επικεφαλής του εκτελεστικού αποσπάσματος, που λέγεται ότι ήταν συμφοιτητής του Καρβούνη στη Γερμανία, ήξερε την προσωπικότητα και την κοινωνική προβολή του γιατρού και του πρότεινε να τον εξαιρέσει από την εκτέλεση. «Εδώ στη Σπάρτη υπάρχει ένας αρχαίος νόμος που λέει ή όλοι ή κανένας» απάντησε ο γιατρός. Οι μελλοθάνατοι ξεσπούν. «Εσύ να ζήσεις χρειάζεσαι άκομα». Οι Γερμανοί επέμεναν αλλά εκείνος δεν άκουγε. Τους φώναξε στη γλώσσα τους ότι ντρεπόταν που σπατάλησε οκτώ χρόνια για σπουδές στον τόπο τους. Ο Γερμανός θύμωσε, κοκκίνισε και με όλη τη δύναμή του τον χτύπησε με το κοντάκι του όπλου του στο μπράτσο τόσο δυνατά που του το σπασε. Ο γιατρός συνέχισε λέγοντας: «Θα ήταν ατιμία οι 117 να μείνουν εδώ και ο ένας να δει λιποτάχτη τον εαυτό του 118 φορές» και μπήκε μπροστά. Ακολούθησε κι εκείνος το δρόμο που χάραξαν οι αρχαίοι Σπαρτιάτες…
Η ελληνική πολιτεία πέρσι πήρε την απόφαση το διώροφο και σπουδαίας αρχιτεκτονικής και ιστορικής αξίας κτίριο, στην γωνία Κων/νου Παλαιολόγου και Όθωνος Αμαλίας που στέγαζε την κλινική και το σπίτι του Χρήστου Καρβούνη με το χαρακτηριστικό χειρουργείο που έδωσε ζωή σε τόσους ανθρώπους να κατεδαφιστεί. Έτσι τιμά η ελληνική πολιτεία κτήρια που θα μπορούσε να τα χρησιμοποιήσει για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεώτεροι την ιστορία του τόπου τους αλλά και τους ανθρώπους που μπήκαν μπροστά στη σφαίρα ενώ τους δόθηκε η ευκαιρία να ζήσουν.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου